Miyase Sertbarut'tan, “Keşke fabrikalar hep böyle hatalar yapsa, daima sevgi kazansa!” dedirten, dokunaklı bir eser.
Robotların da kalbi çarpar...
Miyase Sertbarut İki Robot - Fabrika Hatası adlı romanında, savaşın yakıcı ve yıkıcı etkilerinin arasında pek dillendirilmeyen hassas noktalara temas ediyor; savaşların yol açtığı ruhsal yıkıma, parçalanan ailelere, zorunlu göçe ve artan yoksulluğa dikkat çekiyor.
Dünyayı kendileri için bir oyun alanı olarak görüp toprağa patates yerine mayın ekilmesine karar verenlere eleştiri getiren kitap; gücü elinde tutana biat etmenin de ona karşı gelmenin de sorgulanması yönünde bir düşünce kıvılcımı oluşturuyor.
Okurları insanî yönleri ağır basan, son teknolojik gelişmelere uygun şekilde modifiye edilmiş iki robotla tanıştıran yazar, hedefe giden yolda kalbi merkez almanın, deneyim ve anılardan türlü kazanımlar damıtmanın önemine değiniyor.
Kriko ve Barba...
Aynı fabrikada, farklı özelliklerle üretilmiş iki robot.
Biri yorgun bir savaşçı, öteki ise çiçeği burnunda bir bahçıvan.
Peki ya, paketleme esnasında fabrikada görevli bir başka robot, etiketlerini kazayla karıştırırsa!
İlk heyecanlar yerini endişeye, travmalar ise engin bir huzura bırakırsa...
Savaş meydanlarında güller mi açar yoksa gül bahçelerinde mayınlar mı patlar?
Belki de mekanik bir kalp, kimsesiz bir kız çocuğunun geleceğini kurtarmak için ilk kez kanla canla atmaya başlar.
Küçük bir yanlıştan nasıl büyük bir kahramanlık doğabileceğini gösteren Miyase Sertbarut bu romanıyla, sınırların ve savaşların gerçek yaşamda yalnızca yoksul insanlar için var olduğunu hatırlatıyor.
Sevgiyi ve dostluğu pusula yaparak “anı disklerimizi” güzelliklerle doldurmak için yola çıkan Kriko ve Barba, “Keşke fabrikalar hep böyle hatalar yapsa, daima sevgi kazansa!” dedirtiyor.
Kim bilir, belki dünyanın kurtuluşu böyle bir hatada gizlidir...